DAG 6 PALENQUE -
Eindelijk uitslapen, en wel tot 8 uur ! Vandaag staat een bezoek aan de ruïnes van Palenque op het programma.
Een rit van 9 KM dus een pies of koekie. Aangekomen wordt je weer belaagd door verkopers
met de t-
De locatie zag er schitterend uit met mooi aangelegde paden en grasvelden. En de tempels en andere gebouwen waren ook niet mis. We waren het er al gauw over eens dat qua aanleg dit het mooiste "park" was. En in Uxmal de mooiste bouwwerken stonden.
De foto's geven dan ook een goed beeld. We voelden ons dapper, en hebben dan ook allemaal nagenoeg alle bouwwerken beklommen en in "goede conditie"weer afgedaald. Als laatste wilden we de watervallen (Cascades) bekijken.
Dat werd een behoorlijke afdaling langs steile, aangelegde, smalle paadjes door de jungle. Maar zeer de moeite waard zoals de foto's hopelijk duidelijk maken. En toen op weg naar de Salida (uitgang) wat nog meer afdaling inhield. We vroegen ons al af of we werkelijk zo hoog geklommen waren vanaf de parkeerplaats. Niet dus !! Het bleek een andere uitgang te zijn halverwege de berg aan de openbare weg.
Met een bordje erbij dat het nog een klimmetje van anderhalve KM naar de parkeerplaats was ! In de brandende zon bij 35 graden !
Na een paar honderd meter was ons de moed, het zweet en de rest van ons lichaam al
in de sandalen gezakt. Maya zij dank kwam er toen een taxibus, "zeer modern" Volkswagenbusje
type split window plusminus 1960, voorbij die ons voor 20 pesos (¬ 1,40) wel dat
laatste stukje wilde meenemen. Voor dat laatste stukje hadden we wel het 10-
Nog even wat vitaminen gescoord en toen op weg naar Aqua Azul, het blauwe water. Er naar toe werden we voor het eerst geconfronteerd met de "touw over de weg" verkopers. Een ettertje van een jaar of 10 wilde ons bananen en mandarijnen verkopen terwijl de rest van z'n boerenfamilie het touw aanspande. Het was niet te duur, maar we wilden niks kopen. En als je beleefd weigert "laten ze gewoon het touw zakken" volgens de hostess van de reisorganisatie. Deze keer niet dus. Na 3 beleefde weigeringen, terwijl de prijs bleef zakken, gooide het ettertje het over een andere boeg. Hij wilde 5 pesos om ons te laten passeren ! Toen we duidelijk maakten dat we dat ook niet van plan waren, knoopte het rotjong zijn touw bijna aan de auto. Dat was het moment om even uit te stappen en na een van onze kant "Non es non",
hem even te vertellen in goed Nederlands wat het hem zou kosten om hem niet in het ravijn te pletteren.
Niet verstandig van ons, maar hij had ons al op het randje gebracht, dus we stonden toch al in de buurt.
Verderop stonden nog meer "touwverkopers" maar die lieten ons na het beleefde weigeren gewoon door. Ze zijn niet allemaal zo brutaal, dus. Op één na, die ook maar bleef zeuren in het spaans, en ons bijna weer liet uitstappen. Bleek het de parkeerwacht te zijn die gewoon parkeergeld wilde. Bij alle andere "parken" zat zo'n man in een hokje met een slagboom, maar hier hadden ze voor de touwvariant gekozen. En gezien onze eerdere ervaring waren we toch al wat pissig op de touwmensen. De watervallen waren schiterend en we hebben dan ook weer veel foto's gemaakt. En uitzonderlijk lekker kip met knoflook gegeten in het door de reisorga aanbevolen restaurantje La Escondida.
Terug in Palenque zin we via een sluipweggetje, bij mensen door de tuin en achterplaatsjes (ze keken er niet van op), nog naar het centrum gegaan. Het stond toch echt als weg op de kaart. Een paar hempjes gescoord (3 voor 100 pesos is 7 euro) en wat gegeten en naar het hotel voor wat bieren. Morgen weer vroeg op want we krijgen een lange reis.
DAG 7 PALENQUE -
Vandaag een ritje van 490 KM, dus op tijd vertrekken. Na een werelds ontbijtbuffet op pad.
Dit is een verbindingsreis, dus is er weinig te beleven onderweg. Wel aangehouden door het leger voor een inspectie van de inhoud van de auto. Of je geen fruit, groente en andere etenswaren vervoerde. We hebben het advies om gewoon Nederlands of gebrekkig Engels te praten opgevolgd en konden zo doorrijden. Wat was de man blij dat hij ons kwijt was. Hij sprak geen letter Engels.
We hadden bij vertrek getankt en het advies om halverwege nogmaals te tanken, wegens
gebrek aan pompen op deze route, in de wind geslagen. En bij aankomst in Chetumal
bleek er nog meer dan voldoende benzine in de tank te zitten. Hij rijdt lekker zuinig,
dus. En de benzine kost hier geen stuiver, € 0,35 per liter, dus het reist fijn.
De, meestal 2 baans, wegen zijn nagenoeg kaarsrecht met aan beide zijden bomen en
dat 100-
Onderweg in Xpujil een hapje gegeten en lauwwarm bruin water gedronken wat als koffie op het menu stond.Na weer een militaire controle, wat nagenoeg bij iedere provinciegrens gebeurt en die we met dezelfde taaltruc omzeilden, ging het verder naar Chetumal.
Het hotel Holliday Inn zou makkelijk te vinden zijn ; op de weg van binnenkomst bij de tweede verkeerslichten links en dan na 5 blocks (zeg maar zijstraten) aan de rechterkant. Maar de weg van binnenkomst was er voor het gemak maar helemaal uitgebroken. En ze hebben hier al net zo weinig omleidings borden als straatnaamborden. Dus het werd zoeken. Nu is Chetumal, net als Merida trouwens, een vierkante stad (alle wegen staan haaks op elkaar) dus het leverde weinig problemos op. Een goed en degelijk Amerikaans hotel en midden in het centrum.
Volgens de reisgids was er in Chetumal weinig te beleven, maar dit goldt waarschijnlijk voor de echte cultuursnoepers want wij vonden het er beregezellig. Maar geen ruïnes, of zo. Bah wat erg, maar je kunt (wij althans) ook een beetje tempelmoe worden. De enige ruïnes die we zagen waren woonhuizen en auto's. Morgen komt de laatste reisdag en daar hebben we een biertje opgedronken. VOLGENDE VERSLAG