DAG 4 MERIDA -
Het wordt ééntonig, maar weer vroeg op. En dat in de vakantie. Maar je wilt wat zien en dan moet je wat.
Vandaag gaat de reis naar kustplaats Campeche via o.a. Zona Arqeologica Uxmal. Weer 1 van de historische kunstschatten van Yucatan.
Na eerst een ontbijtje, de dames op safe met een Desayuno Americana (roereieren met ham) en de heren met een experimentele verkeerde keus, de Ranchero (oer taaie biefstuk met doperwten en een onbestemde saus om 7 uur sochtends) en voor allen de onvermijdelijke zwartebonesaus met nachos, togen we op pad.
Onderweg enkele hacienda's gezien en ons verbaasd over de goede kwaliteit van de wegen. We moesten er vandaag toch weer zo'n 300 en een beetje kilometers op doorbrengen. Om een uurtje of half tien arriveerden we bij Uxmal. En dat overtrof onze verwachtingen.
Waren we bij Chitzen Itza al onder de indruk, Uxmal is nog mooier en completer. De bijgevoegde beelden geven een goede indruk.
En de tempels zijn ook nog hoger als die van C.I. En dat hebben de heren geweten, wat die moesten zo nodig "de grote" beklimmen.
Schrijver dezes heeft ongeveer de conditie van een dood paard en het gewicht van een fors varken (om in de dierenwereld te blijven) en was op de top er dan ook van overtuigd dat dit zijn graftombe zou worden. Maar een beetje kerel geeft niet op en na de steile afdaling en een liter water met een peukie zag de wereld er al weer beter uit. Op naar de volgende klim. Werkelijk indrukwekkend.
Na een uurtje of twee begon het bezoekersaantal Eftelingvormen aan te nemen en was het voor ons tijd om te verkassen.
Het "vroeg op" was beloond want we hadden geen zin aan een vol park en dat kwam uit. Op de rit nog wat andere dingen aangedaan,
zoals een "typisch" Maya dorp waar dus geen f**k te beleven viel en ook weinig opzienbarends te zien was. Verder op de route waren interessantere Maya huizen te zien ! Ook een bezoekje aan het Huis der Grimassen was een teleurstelling. Toen bleek dat onze luxe minivan de enige automobiel op de parkeerplaats was kozen we eieren voor ons geld en vervolgden onze weg. De Grimassen hebben in een deuk gelegen ! We gingen toen op weg voor het ingewikkeldste gedeelte van die dag. Het vinden van het hotel Debliz.
De rep. van de reisorganisatie had ons bij het uitdelen van de routekaarten al verteld dat het hotel in Campeche waarschijnlijk moeilijk te vinden zou zijn. Lekker lullen kost geen geld. Na een beetje logisch nadenken en een gelukkig richtingsgevoel vonden we het ruim binnen een uur. Nadien de stadskaart bekeken en toen bleek dat je met een paar summiere aanwijzingen het hotel vrij makkelijk had kunnen vinden.
En niet met de boodschap; "Als je er niet uitkomt betaal je maar een taxichauffeur om voor je uit te rijden." Slechte zaak.
Na nog een echte Mexicaanse Cantina te hebben bezocht (waar een stuk of 50 locales ons aankeken of we van Mars kwamen) waar de Mariachimuziek op 12 stond (120 decibel) en een snack bij de Burgerking vonden we bij San Francisco de Asisi (een supermarkt) ons natje en droogje en gingen we naar onze (of die van een ander, het baliepersoneel was nog al slordig met de sleutels) hotelkamer voor wat ontspanning , reisoverleg en een biertje. En weer was er een dag voorbij gestiefeld.
DAG 5 CAMPECHE -
Hoe was het ook al weer, O ja, vroeg op. Het gebeurt al bijna spontaan. De 360 KM rit leide ons vandaag via de kust van de Golf van Mexico naar de bergen van Chiapas en het plaatsje Palenque, de derde historische bestemming van onze rondrit.
Het langs de kust cruisen was een verademing na een paar dagen aan zes kanten bomen. Dwars door het vissersdorp Champoton met zijn honderden vissersbootjes en evenzovele visverkopers langs de weg. Even verderop het idyllische dorpje Sabancuy met aan drie kanten water, vissers en een open riool in de zee. Dat was te ruiken, maar misschien komt het de smaak van de vis wel ten goede !
Hier doken we het binnenland in en via rancho's, hacienda's en wegen van Belgische kwaliteit (slecht dus) pikten we snackje bij een langs de weg Cantina. Via goede wegen onze weg vervolgd waar verder niets bijzonder bij te vermelden valt. Op een paar loslopende geiten, roadtrains (superlange, snelrijdende vrachtwagens) en een paar kleurrijke begraafplaatsen was het veel van hetzelfde. En als je dan een fruitverkoper langs de weg zoekt zijn ze ineens allemaal met vakantie. Het dorp Palenque nadert en het wordt duidelijk dat ze hier toeristisch wat te bieden hebben. Billboards met Amerikaanse afmetingen van allerlei hotels; hier is wat te doen.
Het hotel Maya Tulipanes was snel gevonden en na het welkomsdrankje (verrassend en verfrissend) togen we het drukke dorp in voor wat boodschapjes. Er rijden hier meer taxi's als dat er inwoners zijn en ze toeteren allemaal om klanten op te pikken. Lekker lawaaiig en druk, dus. Zelfs al zit er al 2 man in de taxi, je kunt er altijd bij ! Alles is eenrichtingsverkeer dus je kunt moeilijk verdwalen. Er zijn ook honderden kleine supermarktjes, maar om een blikje Sol te scoren valt hier niet mee. Zo druk als het overdag is, zo uitgestorven is het savonds. Na de maaltijd, we aten vanavond vroeg, zo rond half acht, maakten we een wandelingetje, maar er was weinig te beleven, dus terug naar het leuke hotel, waar we smiddags al heerlijk het zwembad(je) al even onveilig hadden gemaakt met een frisse duik.
Wat nog opmerkelijk was en vermeldenswaardig is; in het restaurant waar we aten was ook de gemeenteraadsvergadering aan de gang, aan de tafel naast ons !! Een man (geen enkele vrouw) of vijftig die om beurt hun zegje deden dat al dan niet met applaus begroet werd. Dat is nog eens openbaarheid van bestuur ! En nu naar bed om morgen de ruïnes van Palenque te bezoeken, en nog wel meer. VOLGENDE VERSLAG