Het is weer zo ver. 's Ochtends nog even een klantje en 's middags nog een paar "lijntjes trekken" en dan op pad.
In navolging van het voorjaar hebben we weer een hotel bij Schiphol geboekt. Was
het toen nog om de strengste nachtvorst van het jaar (-
De planning was om de bolide 3 weken te parkeren op P3 (lang parkeren) op Schiphol tegen de vriendelijke vergoeding van 115 eurietjes, met de voorverkoopkorting eraf. Op de website van Teo (American Vacations) stond echter een alternatief. Een nachtje logeren bij van der Valk voor vanaf 90 euro en gratis parkeren voor de tijd van je vakantie. En ze brengen je met de shuttlebus voor de deur van je airline. En halen je bij terugkomst ook weer op.
De heren van P3 wilden nog wel een cancelation fee, maar het was de investering meer dan waard, er van uitgaande dat de mobiel er bij terugkomst nog steeds staat.
Het van der Valk A4/Schipholhotel (zo heet dat ding nou eenmaal) was in vergelijking met de P.I. Ibis van het voorjaar een echt hotel, met een echte lobby, een meer dan uitstekend restaurant met voortreffelijke bediening en echte hotelkamers. In de P.I. Ibis zou zelfs een langgestrafte in hoger beroep gaan voor betere accommodatie.
Dan is dit een zegen.
Wil je wat meer budgetair eten kun je ook naar het aanpalende Brugrestaurant waar
o.a. een La Place en een KFC (om in de sfeer te komen) zitten. Na een heerlijke maaltijd
met traditioneel als afsluiter een cappuchino, voor haar, en een Remy Martin, voor
hem, besluiten we de avond, met medeneming van een handjevol Alfredjes voor on the
road (BVO-
Mooi op "tijd" wakker om de shuttlebus naar Schiphol te pakken. Dat was nog een heel verhaal ; als er een man of 70 staat te wachten en die laat je allemaal de koffers inladen en instappen en er dan achter komt dat de bus eigenlijk geen staanplaatsen heeft, ben je mooi simpel. Alsof het de eerste keer was dat ze de shuttle lieten rijden. De chauffeuse raakte duidelijk in paniek en er moest volk uit, maar wie. Wij niet dus, en na een ½ uurtje gehakketak waren we eindelijk, staand, op weg. Het zou niet het enige moeilijk verhaal van deze vakantie gaan worden.
Keurig om 8 uur gemeldt bij de balie van US Airways om een goede stoel te bemachtigen. De eerste vlucht was namelijk de enige waarvoor geen stoelen, lees raamplaats, gereserveerd konden worden. Daar had al een lichtje moeten gaan branden ...!? Helaas ging de balie echt niet voor 9 uur open, maar we waren wel mooi de eerste.
Het hielp niks, want de raamplaatsen waren al geblokt ??? Verbaasd hierover werd uitgelegd dat ze dat maar vast gedaan hadden voor grotere groepen, zodat die op 1 rij konden zitten. Vette BS natuurlijk, want de tweede zin van de baliedame was "Willen jullie eventueel met een andere vlucht cq maatschappij mee ?" Zwaar overboekt dus !!
Nu zou ons dat niet zoveel uitmaken, zeker gezien de eerdere aankomsttijd in Denver en het utzicht op compensatie $$$$$, maar het was, wat je pas aan de gate verteld wordt, niet nodig. Daar ging ons extra vakantiegeld.
Eénmaal aan boord bleek de ruimte in de middenrij alleszins mee te vallen, mede dankzij het niet al te brede figuur van de Nederlandse basic kampeerder naast mij.Dat zal hij andersom wel niet gedacht hebben ! De captain beloofde ons een "fairly bumpy ride" wat tevens de understatement van de dag was. 8 van de 8½ uur een turbulentie waar je U tegen zegt. De versnaperingen werden een paar keer uitgesteld en zelfs de flight attendants moesten een keer in de riemen. Maar we zijn er gekomen, en nog redelijk op tijd ook.
We hadden ruim 4 uur stuk te slaan op Philladelphia Airport, dat overigens niet in Pennsylvania, maar net over de rivier in New Jersey ligt, dus eerst maar eens naar buiten voor een rokertje. Die eerste komt altijd weer zwaar aan, zo merkte ook een medevluchteling, die zijn zware sjekkie bijna moest bekopen met een appelflauwte.
Door schade en bijna dezelfde schande wijs geworden had ik zelf eerst een Malletje van de vrouw gepikt.
Na de gebruikelijke uitgebreide security, wat ons 2 aanstekers kostte (die op Schiphol gewoon mee mochten) togen we naar Concourse C (we zijn aangekomen op A) wat nog een hele wandeling bleek te zijn.
Er is op dit immense vliegveld geen shuttle tussen de pieren, alleen tussen A en F. Achteraf hadden we, volgens een airportmedewerker, gewoon de employee bus moeten pakken.
Die stopt bij alle Concourses (pieren) en niemand die er wat van zegt als je meereist.
Na de verplichte Phillie Cheese Steak Sandwich (dat moet toch op Phillie Airport) togen we nog even naar buiten voor een rokertje. Het was gelukkig 35 graden, dus de jas kon in de koffer blijven. Weer naar binnen door de security zou volgens ons geen problemen moeten geven. We waren er net al door geweest en de aanstekers waren op, dus no problem, dachten we........ Maar om de één of andere duistere reden was nu alles anders. Schoenen uit, riem af, de hele reutemeteut, terwijl een uurtje eerder dit alles niet nodig bleek te zijn, Rare jongens, die Amerikanen.
Eindelijk weer in de luchtbus en tijd om de dopjes even dicht te doen. Dat dit niet direct gebeurde had een bizarre reden. Een Amerikaanse dame had via haar reisagent aangegeven dat ze liever niet met deze vlucht meewilde.
Mooi toch, er stonden genoeg standby gasten die graag wilden instappen. Maar bij de gate bleek de dame in kwestie van gedachten veranderd, ze wilde toch mee. Geen punt, instappen en wegwezen. Tijdens het "afduwen" besloot de vrouw (natuurlijk was het een vrouw....) dat ze toch wilde blijven. Ik had het geen punt gevonden, deurtje los, zetje in de rug, en hup, naar de baan. Maar de captain is mij niet en moest dus terug taxiën naar een vrije gate om de dame (exclusief haar bagage) af te zetten. Bij de gate aangekomen, het zal U niet verbazen, wilde ze toch naar Denver.
Fat chance dacht de captain toen en heeft haar hoogstpersoonlijk van boord gezet.
Al met al heeft dit, en het daardoor missen van het "slot" (de vertrektijd) toch een ruim uurtje geduurd,
waarvan de piloot een klein half uurtje, bumpy, heeft teruggewonnen.
In Denver aangekomen verliep alles vrij vlotjes, koffers gescoord, busje naar Alamo gepakt, mooie, rooie Trailblazer uitgezocht en op weg naar ons hotel, de Embassy Suites Denver Airport. In tegenstelling tot onze basic camper medereiziger, die met z'n gezin nog een camping wilde gaan zoeken in Colorado Springs, een ruim uurtje verderop. Dapper, want het was na tienen en we waren toch al zo'n 24+ uur op de benen.
Gelukkig hoefden wij slechts zo'n 10 mijl verderop, maar daarover in het volgende verslag meer.
