VERSLAG 7 / HOTTER THAN HELL

Donderdag 5 Augustus 2010 – Another Day In The Desert.

 

Min of meer een beetje uitgeslapen ontstijg ik tegen achten de hoogslaper en duik na de twee broodnodige chocolatechip cookies achter de laptop. Marion is iets later en maakt haar dagelijkse gang naar Starbucks beneden voor het ontwaaksap.

We hebben een ontbijtafspraak om 9 uur, en iets voor negenen gaat dan ook de telefoon, met aan de andere kant het koppel van zeven verdiepingen lager. Ontbijt is weer van The Buffet.

 

Als dat allemaal achter de rug is gaan we weer op inkooppad. Deze keer eerst naar de onoverdekte Premium Outlets voor een tas van Guess. Een van mijn minst favoriete Outlets, want onoverdekt betekent erg warm. En dat was het. Dachten we gisteren een record te hebben met 112F (44.4C), vandaag toucheerden we de 114, ofwel 45 graden Celsius.

Het zou verboden moeten worden, maar het is niet anders. En natuurlijk brengen we er weer veel meer tijd door dan in de planning zat. Gelukkig verkopen ze er duur koud water.

 

Daarna gaat de meute naar de grootste souvenirshop in de wereld, zeggen ze, aan de voet van de Stratosphere Tower, hoek Sahara en Strip. Ook hier wisselen wat dollars van eigenaar, en kopen we ook nog wat water, maar dan wel voor een derde van de prijs in de Outlet.

Als we hier opstappen is het richting Luxor, de grote zwarte piramide aan het begin van de Strip, omdat wij denken dat die voor André en Wiesje wel de moeite waard is om even van binnen en buiten te bekijken.

 

             

 

En dat was hij dan ook. Nu was de planning dat we hierna naar TI zouden gaan voor een paar uurtjes ontspanning op eigen gelegenheid, en ik wilde daar zo snel mogelijk naar toe. En wat is sneller dan de snelweg. Dus tussen Luxor en Mandalay rechtsaf en dan bij Russel Road de I15 op. Het liep anders.

Iets voorbij Russel Road staat namelijk het wereldberoemde uithangbord voor Las Vegas, en dat is altijd leuk voor een fotomoment, nu je toch zo dichtbij bent. Zelfs Marion en ik hadden nog nooit zo’n foto gemaakt, en voor ons is dit al weer de vierde Vegas.

 

             

 

Die staan er dus op, en tijdens het wegrijden bedacht André dat we vandaag nog niet bij de zaak van Sam Walton zijn geweest, en hij toch wel graag een nieuwe zwembroek wil hebben.

Nu meende ik mij te herinneren dat er ééntje op Eastern Ave., dicht bij het vliegveld zat, en dat is in de buurt, dus cross ik er direct naar toe. Alleen minder direct dan gehoopt, want ik rijdt Eastern linksaf, net links van het vliegveld, op, en hij blijkt er net rechts van te zitten.

Daar komen we natuurlijk veel te laat achter, dus gaan we de halve stad weer terug, en vinden inderdaad de Wal*Mart, die zeer de moeite waard blijkt, want André vind zijn zwembroek, ikzelf een zwart hempie (de rest zit in de was) en zowaar nog een item van de bestellijst.

 

En dan is het met ambulancegang richting Treasure Island, waar we een aantal uren naar eigen idee gaan invullen. André en Wiesje bezoeken het zwembad, waar het water zo warm is dat het erboven kouder is, mede door een windje en het misting system, een tuinslang met hele fijne gaatjes waar water door sproeit. Wij gaan in ons in-room zwembad, laptoppen wat en kijken wat TV, gepaard met de nodige rust.

In de avond gaan we op pad, wat casino’s bezoeken, en we beginnen met de inpandige tram, die ons afzet bij buurman Mirage.

 

Daar pakken we nog het staartje van de vulkaanshow mee, weliswaar vanaf de achterkant, maar we zien nog behoorlijk wat vlammen. Dan is het oversteken naar The Venetian , om daar de shops, en vooral de entourage te bewonderen. En in de eerste shop is het al raak.

Bij The Walking Store laat André zijn oude schoenen achter, om weg te lopen op gloednieuwe Jeruzalem-Nikes, maar dan van het merk Keen. En daarmee wandelt hij, met ons in zijn kielzog, naar volle tevredenheid door het inpandige Venetië.

 

                

                 

 

Omdat we vanmiddag in de Wal*Mart al riant gesnackt hebben bij de Mac (volgens mij de eerste keer dat Marion en ik in Amerika bij de Mac zijn), zitten we nog vrij vol, en hebben niet zo veel zin aan een volledig diner bij een restaurant, dus schuiven we aan bij het foodcourt in Venetian, dat er volgens mij 3 jaar geleden nog niet zat, en eten daar wat.

En dan gaat het via de loopbrug weer retour TI, waar we de laatste show Sirens, die met de piratenschepen, willen bijwonen. Maar dat duurt nog even, dus we gaan eerst wat gokken.

Dat loopt voor ons goed af, voor de anderen wat minder, maar zo blijft Vegas in balans.

 

             

 

We maken nog wat foto’s van de speciale Sirens motor en om half twaalf staan we klaar voor de show, maar niet in de VIP ruimte voor suitebewoners, want die hebben we, op de zeer  onduidelijke aanwijzingen van een TI medewerker, niet gevonden. Maar we hebben een baas plaatsje en kunnen alles van een paar meter af volgen.

Niet dat we de show nou zo bijzonder vonden, maar je moet hem toch even gezien hebben. De vuurwerkknallen komen op de kamer veel beter uit de verf. Alleen de vlammen maken indruk, want die waren bloedheet, en het was al niet koud buiten

 

             

             

 

We sluiten de avond af op de 34ste verdieping, en gaan dan vrij vlot plat, want morgen verlaten we de bakoven die Las Vegas heet en zoeken het hogerop, letterlijk en figuurlijk.

Maar dat kunnen jullie allemaal lezen in het volgende verslag.

 

 

BACK
VOLGENDE VERSLAG