Woensdag 4 Augustus 2010 – Steun de Amerikaans economie.
Het megabed is eigenlijk te fijn om uit te komen, maar toch sta ik binnen no-
Nadat de loermachine de neus heeft bereikt zie ik dat de Bose mij in de maling genomen heeft. Er staat namelijk 18.26 uur, precies 12 uur later dan zou moeten. Dus sta ik om half zeven, iets eerder dan gepland, naast het mandje. Dan maar weer achter de laptop.
Twee en een half uur later, verslag en wasbeurt achter de rug, staan we voor TI The Buffet, waar we voor 14,95 ex.tax p/p kunnen aanschuiven bij een werkelijk utstekend ontbijtbuffet.
Een zeker 25 meter lang ontbijtbuffet, volledig bemand, waar je werkelijk alles kunt pakken, of laten klaarmaken wat je maar lekker vindt, of kunt bedenken. Eieren in diverse vormen, maar ook biefstuk, aardappelen,
en zelfs sushi. Te veel om op te noemen.
Dat laten we ons, inclusief sushi, goed smaken, en er is constante aanvoer van koffie, thee, melk, water, diverse vruchtensappen, door personeel aan tafel. Money very well spent.
Na dit ontzettend lekkere, en weldadige ontbijt, waar we nagenoeg de hele dag op teren, gaan we op pad om via een punctueel uitgestippelde route te gaan shoppen.
Dus duiken we eerst de Interstate 15 South op, om er bij Blue Diamond (zou ‘t ?) weer af te gaan,
waar naast het Silverton Casino een hele grote Bass Pro Outdoor World zit,
nog een stuk groter dan die aan International Drive in Orlando.
Met twee enorme aquaria, zoet-
Dan steken we de I 15 over om op Las Vegas Boulevard de Premium Outlets aan te doen, en waar de eerste smak tassen de kofferbak in verdwijnt. Dan de I 215 East op, om die bij Eastern Ave. weer te verlaten voor
het verplichte dagelijks bezoek aan de Wal*Mart.
En we zijn weer een aantal plastic tasjes rijker. Eastern Ave. Volgen we tot aan Sahara Ave. Waar op de hoek een hele grote Harley dealer te vinden is, waar we ook weer wat dollars achterlaten. Vervolgens over Sahara naar het oosten, om er na een kilometer of 13 achter te komen dat de zaak die we willen bezoeken
niet meer de T-
Alleen nog online te koop, helaas. Op de overstaande hoek zit nog wel een, nog grotere, Harley dealer die nog wat centjes van ons meepakt.
Dan zijn we inmiddels een halve dag on the road en is het tijd om terug te keren naar Treasure Island. We pakken even wat rust en maken ons dan op voor een bezoek aan Fremont Street.
Daar zien we de Experience een paar keer, eten de beroemde ribs van Tony Roma, en gooien voor de eerste keer wat dollars in de éénarmige bandieten. Voor mij pakt dat gunstig uit, voor de anderen wat minder, en trots wissel ik mijn eerste ticket in voor honderd dollar.
Tegen middernacht gaan we retour TI, waar de winst onmiddellijk weer verspeelt wordt tot nul, en bij de laatste druk met veel geluk omslaat. De ticket vertoont $100,01, dus zelfs nog een hele cent extra. Gedeeld tussen Marion en mij is de plus rond de 50 dollar.
Tegen enen houden wij het voor gezien. Ons reisgezelschap blijft nog even en doet, bij navraag, ongeveer om half drie het licht uit, precies de tijd dat ik een MSN sessie afsluit, na eerst nog even een verslag op het web te hebben gezet.
Hoe laat we weer opstaan leest U uiteraard in het volgende verslag.
