Juni 2010. Eindelijk komt het er van. Een begin van een reisverslag, iets wat ik al weken van plan was, maar door allerlei bezigheden iedere keer uitgesteld is. Maar  nu is het zo ver, en volgt hier de aftrap.

 

Wederom trotseren we de golven van de Atlantische Oceaan. Weliswaar van 10 kilometer hoogte, maar je moet ze wel over om in ons favoriete vakantieland te komen; de Verenigde Staten van Amerika.

Het doel van onze zoveelste overzeese trip is de Sturgis Motorcycle Rally, hun zeventigste, en onze vijfde.

En deze keer gaan we met z’n vieren, de schrijver en vrouw Marion, en vrienden André en Wiesje, voor hun 2e.

Het wordt André en Wiesje’s derde Amerikabezoek, want in 2004 gingen we met hen naar Daytona Bike Week.

 

Sturgis SD is dus het doel, maar traditioneel plakken we er een rondreis aan vast. En die begint op onze tweede landingsplaats in de VS, en na de Port Of Entry, Washington DC, is dat Albuquerque, New Mexico.

Why, for Pete’s sake, Albuquerque NM ?? hoor ik U denken. Nou, simpel en alleen omdat we daar nog nooit geweest zijn. Door onze vele VS bezoeken zijn we eens gaan optellen in hoeveel en welke staten we waren.

We hebben zelfs zo’n grote statensticker (foto onder-links) gekocht, die je ook wel op de zijkant van de megacampers ziet, en daar zijn er inmiddels 37 van de 50 opgeplakt.

En in het zuiden van de VS misten we New Mexico nog, vandaar.

 

En zo kan het, ijs en weder dienende, gebeuren dat we de laatste dag van  de zevende maand gaan landen op ABQ, spreek uit “Elbjoekurkie, New Mexico en daar 2x overnachten in een suite van de Hampton Inn Downtown.

Twee nachten, omdat we ruim in de avond aankomen, en weinig zin hadden om dan de volgende dag al voor dag en daverdouw, zoals ze in Zwolle zeggen, direct een kilometerslange trip te gaan maken in onze,

bij gebrek aan Fullsize SUV, Minivan van Alamo.

 

                     

 

Dus doen we een dagje rondom de Rio Bravo a.k.a. Rio Grande waarbij we uiteraard ook de lokale Harleydealer niet zullen vergeten. En dan gaat het de volgende dag via Interstate 40, en door het Petrified Forrest en het van de Eagles bekende Winslow Arizona (foto boven-rechts) richting Grand Canyon Village AZ.

Daar verblijven we deze keer wel in een Bright Angel Lodge cabin, iets wat tot nu toe nooit lukte, want de accommodatie, die letterlijk op de rand van de Canyon staat (foto onder-rechts), is altijd snel volgeboekt.

Na de rit van 420 mijl, 670 KM, hopen we de spectaculaire zonsondergang mee te pakken, en de volgende morgen de opkomst en meer indrukwekkende beelden van dit natuurwonder.

 

                         

Dan is het “op naar Las Vegas NV”, een rit van 450 KM, met onderweg uitstapjes naar Seligman (Route 66) en de Hooverdam, waarbij ik hoop dat de nieuwe bypass (foto boven-links) inmiddels open is. Maar gezien de speciale website aangeeft dat dit pas “late 2010” zal zijn, heb ik, denk ik, mooi pech. Dan maar foto’s maken.

In Las Vegas schepen we in op het piratenschip van Treasure Island, waar we een Tower-suite voor 3 nachten

gaan bemannen. En in Sin City zullen we minimaal de HD dealer en The Gunstore met een bezoek vereren,

en waarschijnlijk ook nog wat shoppen en gokken…..

En met een beetje geluk, nooit verkeerd in deze stad, pakken we nog een optreden van de Stoney Curtis Band,

in de Sand Dollar bluesbar. Althans, dat heeft Stoney  mij beloofd.

 

Als we dan na 4 dagen nog wat geld over hebben vertrekken we richting het noorden. Niet via de gebruikelijke (toeristen)wegen via Salt Lake City of Denver, maar er net tussen in, via een gebied dat Little Denmark genoemd wordt. 540 KM later, in het hart ervan, Manti UT, brengen we een nacht door in de Temple View Lodge, met zicht op de kerk (foto onder-links), waar zo’n beetje de enige activiteit van belang in dit gebied jaarlijks plaats vindt; het Mormoonse Zangkoren Kampioenschap.

De Lodge was ook min of meer de enige accommodatie die we in deze regio op internet konden vinden. Zelfs van de grote bekende hotelketens is er niks in de buurt te bekennen.

 

                      

 

Verder noordwaarts is onze volgende stop Rawlins WY, maar niet nadat we Vernal en Flaming Gorge (foto boven-rechts) doorkruist hebben. Een lange autorit, 675 KM, waar Google Maps zo’n 8 uur voor uit trekt, maar wel door een prachtig, bergachtig natuurgebied. Lijkt ons leuk.

En vanuit het comfortabele Holliday Inn bed in Rawlins gaat het in één streep (550 KM) naar Hill City SD waar we verwacht worden op het Palmer Gulch Resort, om voor 4 nachten een 2-bedroom cabin, zeg maar chalet, te bewonen. PGR is een resort met een grote KOA camping, diverse chalets en hotel, omringd met restaurants, winkeltjes en diverse zwembaden.

 

En midden in de Badlands, waar ook Mount Rushmore (foto onder) te vinden is, en ruim tachtig kilometer verderop Sturgis SD, waar dan ons doel, de Bike Rally, aan de gang is.

Daar zijn we dan ook vaak te bespeuren in die 5 dagen, maar ook andere activiteiten gaan we niet uit de weg. Op het programma staat o.a. ook een paardentocht door de Zwarte Heuvels, die door minimaal de helft van ons gezelschap gedaan gaat worden. De andere helft zoekt elders vertier. Maar de hoofdmoot zal toch bestaan uit motoren, motoren en Harleys.

                                          

 

En als dat dan allemaal achter de rug is zakken we 630 KM zuidwaarts af naar Denver CO, maar niet nadat we even omgereden zijn naar Alliance NE, om ons de Amerikaanse variant van Stonehenge, Carhenge, te laten verbazen. Maar daarna hopen we toch echt La Quinta Denver Airport te bereiken voor onze laatste nacht in de US deze reis.

Zo, dat is er uit. Maar uiteraard volgen er weer uitgebreide verslagen van deze reis. Kom daarom vanaf 31 Juli regelmatig terug op deze site, zodat je ons van nabij kunt volgen